تاریخ انتشار مقاله 12/08/2009 به روز شده 13/08/2009 13:37 TU
خانم سن سوچی رهبر مخالفان حکومت نظامی برمه و برنده جایزه صلح نوبل، در سن 62 سالگی، با وجود اتمام دوران حبس خانگی مجبور خواهد شد که 18 ماه دیگر نیز محروم از ارتباط با دنیای آزاد باقی بماند. اتهام تازه خانم سوچی پذیرفتن یک تبعه امریکایی در محل زندان خانگی خود و در نتیجه نقض قوانین حکومت نظامی برمه است.
اتهام وارده به رهبر آزادی خواهان برمه بی شباهت به اتهاماتی نیست که طی جلسات محاکمه بیش از یکصد نفر از اصلاح طلبان ایرانی و دو کارمند سفارتخانه های بریتانیا و فرانسه در کنار یک خانم 24 ساله مدرس فرانسوی در تهران، علیه متهمان مطرح شده است.
خانم سوچی در سال 1990و پس از بازگشت از تبعید، در انتخابات پارلمانی برمه به پیروزی رسید و حزب لیگ ملی برای دمکراسی به رهبری او حائز اکثریت در مجلس شد. نظامیان برمه نتیجه انتخابات را نپذیرفتند و از آن زمان دیکتاتوری نظامی کنترل خود را در اداره کشور افزایش داد.
جامعه جهانی ضمن محکوم کردن اقدامات غیر دمکراتیک دولت نظامی در رانگون آزادی فوری خانم سوچی را خواستار شد. در شورای امنیت نیز بمنظور محکوم ساختن حکومت نظامی برمه، دولتهای بریتانیا و فرانسه، همراه با امریکا به تدوین پیش نویس بیانیه ای مبادرت ورزیدند که روسیه و چین ، مطابق انتظار، از تصویب نهایی آن، به بهانه تند بودن، ممانعت بعمل آوردند.
دو ماه قبل، ترکیب دو کشور روسیه و چین که بعنوان اعضاء ثابت شورای امنیت از حق وتو و پیشگیری از تصویب هر قطعنامه ای در شورای یاد شده بر خور دارند، از صدور قطعنامه ای در اعتراض به کره شمالی ممانعت بعمل آوردند.
اتهام کره شمالی اقدام به آزمایش چند موشک با برد کوتاه نزدیک مرز های کره شمالی، و ادامه بی اعتنایی به قطعنامه های پیشین شورای امنیت بود که دولت پیون یانگ را از مبادرت به هر نوع آزمایش موشکی تازه پرهیز میداد.
رژیم کمونیستی-نظامی کره شمالی در عین حال که یکی از بسته ترین دیکتاتوری های موجود درجهان بشمار میرود، پس از دست زدن به یک آزمایش هسته ای در سال 2007، به یک خطر امنیت منطقه ای در جنوب شرقی آسیا نیز مبدل شده است. کره شمالی همچنین در ردیف فقیر ترین کشورهای جهان و جمله منزوی ترین آنها است.
رهبران روسیه و چین که بی وقفه به دفاع از دیکتاتوری ها در سراسر جهان اصرار می ورزند، پس از برگزاری انتخابات رییس جمهوری ایران و با وجود تظاهرات گسترده اعتراضی به نتایج تغییر یافته آن، طی دیدار با محمود احمدی نژاد در روسیه " پیروزی " او را تبریک گفتند.
بهانه حضور احمدی نژاد در روسیه، در فاصله کوتاهی پس از برگزاری انتخابات جنجالی، شرکت در کنفرانس امنیتی شانگهای بود که به ابتکار چین و روسیه ایجاد شده است و ایران نیز بعنوان ناظر در آن مشارکت دارد.
انتشار تصویر احمدی نژاد در کنار چهره خندان مدودف رییس جمهور روسیه، در حال فشردن دست او، تاثیر تلخی در افکار عمومی ایرانیان باقی گذارد بطوریکه شعارهای " مرگ بر روسیه " از آن پس در کنار سایر شعار های تظاهر کننده گان در سراسر ایران قرار گرفت. با این وجود کرملین به بهانه " عدم مداخله در امور داخلی ایران "، سیاست حمایت از دولت احمدی نژاد را همچنان ادامه میدهد. .
از سال 2006 تاکنون و پیامد ارسال پرونده اتمی ایران از آژانس بین المللی انرژی اتمی به شورای امنیت، روسیه و چین موانع اصلی و عمده اعمال فشار های سیاسی و اقتصادی بیشتر علیه جمهوری اسلامی بوده اند.
بنا بر مفاد قطعنامه های شماره 1696 در ژوئیه 2006 ، و قطعنامه 1747 در ماه مارس 2007 ، قطعنامه 1803 در مارس سال 2008 ، و قطعنامه 1835 در سپتامبر همان سال، شورای امنیت، ضمن اعمال تنبیهات اقتصادی علیه ایران، از جمهوری اسلامی خواسته است که فعالیتهای حساس اتمی خود را که مشکوک به پیگیری هدفهای نظامی است خاتمه دهد.
روسیه و چین نه تنها با افزایش این فشار های علیه جمهوری اسلامی در شورای امنیت مخالفت ورزیده اند، که بعنوان شرکاء نظامی و تجاری، به توسعه برنامه های اتمی و نظامی ایران نیز یاری داده اند. در حال حاظر، با اینکه برنامه اتمی ایران یکی از حساسترین چالشهای جامعه جهانی است و در صورت ادامه میتواند به آغاز دور تازه ای از رقابت تسلیحاتی در منطقه، و حتی مسابقه اتمی مابین کشورهای همسایه بیانجامد، روسیه و چین همچنان در برابر اعمال فشار بیشتر علیه جمهوری اسلامی ایستادگی میکنند.
طی انتخابات پارلمانی و رییس جمهوری سال گذشته در زیمباوه، مورگان چندرای در برابر رابرت موگابه رییس جمهوری کنونی آن کشور به پیروزی رسید. در اقدامی مشابه با حوادث انتخاباتی اخیر ایران، و انتخابات سال 1990در برمه، موگابه نتیجه انتخابات را نپذیرفت. شورای امنیت با رهبری جامعه اروپا قصد داشت که از راه صدور اعلامیه ای اقدام غیر دمکراتیک دولت موگابه را محکوم سازد. چین و روسیه در برابر قطعنامه پیشنهادی اروپا و امریکا ایستادگی کرده و مانع از تصویب آن شدند.
در ماه مارس سال 2008 سربازان چینی شورش آزادی خواهان بودائی را در کشور اشغال شده تبت بشدت سرکوب کرده و تعدادی از تظاهر کننده گان را بقتل رساندند. چین بدلیل حضور در شورای امنیت مانع از صدور قطعنامه ای علیه خود شد. چین از سال 1951 تاکنون که تبت را اشغال نظامی کرده است، با اعمال خشن ترین روشها، مردم این کشور کوچک کوهستانی را از آزادی محروم و رهبر آن دالائی لاما را تبعید کرده است.
در ماه اوت سال 2008 ارتش روسیه با نقض تمامیت ارضی گرجستان و اشغال اوستیای جنوبی و آبخازیا، بخشی از خاک آن کشور را به بهانه حمایت ازحقوق اقلیت ساکن در آن مناطق به اشغال در آوردند. در عین حال از سال 2005 به این سو ارتش روسیه با سخت تر کردن کنترل بر چچنیا و کشتن رهبران آن منطقه مسلمان نشین که بخشی از جمهوری فدرال روسیه بشمار میرود، عملا در مقابل حقوق مشابه و حتی اساسی چچنها ایستاده است.
روسیه هم اکنون در حال احداث پایگاه نظامی تازه ای در قرقیزستان و تقویت حضور نظامی در آسیای مرکزی است. کشور یاد شده در تاجیکستان و آذربایجان و تعداد دیگری از جمهوری های سابق اتحاد شوروی دارای پایگاه و حضور نظامی است. هفته قبل "دوما" پارلمان روسیه که تحت کنترل ولادیمیر پوتین قرار دارد، به تصویب قانونی مبادرت کرد که بموجب آن اعزام نیروهای ارتش روسیه به خارج برای شرکت در عملیات نظامی مجاز خواهد بود.
از زمان سقوط بلوک شرق و پایان دوران جنگ سرد، روسیه و چین همچنان نزدیکترین دوستان بسته ترین دیکتاتوری های جهان بشمار میروند. سیاست حمایت از دیکتاتوری ها، توسط دو کشور روسیه و چین، در حال حاضر مهمترین عامل پیشگیری از تو سعه دمکراسی و ایستادگی در برابر حکومتهای خودکامه در جهان بشمار میرود. روسیه علی رغم تغییر شکل حکومت و برگزاری انتخابات، بخصوص در دوران ده سال گذشته که پوتین بقدرت رسیده است، ایستادگی در برابر توسعه دمکراسی در داخل و حمایت از دیکتاتوری ها خارج از روسیه را مستمرا افزایش داده است.
